Gouden Spikerfestival

21 May 2019

Foto: Reinesta Mier
DirkJan Schaap

Muziekvereniging Schylge laat van zich horen in Ureterp.

Afgelopen zaterdag reisde een groep van bijna 40 muzikanten en fans naar Ureterp voor het Gouden Spiker Festival. Het was zeker 25 jaar geleden dat Schylge aan een muziekfestival aan de wal deelnam, dus voor de meesten was dit de eerste keer. Het GSF is een gezellig evenement waar dit jaar 25 fanfares in drie verschillende divisies lieten horen wat ze kunnen. Schylge kwam uit in de vijfde divisie als 1 van de 10 orkesten. Omdat de jury in een geblindeerde ruimte zit en alleen naar de orkesten mag luisteren, wordt de volgorde van optreden vlak voor aanvang door loting bepaald. Schylge was als 8e aan de beurt dus was er genoeg tijd om te kijken hoe alles in zijn werk ging. Op het GSF spelen alle orkesten 4 muziekwerken, waarvan een verplicht werk voorgeschreven door de organisatie, een mars, een koraal en een solostuk. Voor de vijfde divisie was Zodiac van Jan de Haan het verplichte werk. De solo nam Sandra van den Driest op de bugel voor haar rekening.
Tijdens het inspelen bleek het met de zenuwen van de muzikanten wel een beetje mee te vallen. Hoewel er een gezonde spanning heerste, had iedereen enorm zin in het optreden. De zaal was goed gevuld en na een keurige opkomst werd ingezet met de mars ‘Sempre Pronto’, volgens het juryverslag een uitstekend en fris begin. Als koraal werd ‘La Paz del Senor’ gespeeld. Hier waren een aantal goede tips van de jury en de opmerking dat het een goede keuze was om dit te spelen. Vervolgens was Sandra aan de beurt met de solo ‘Look at me’. Ondanks het feit dat inderdaad iedereen naar haar keek en dat ze het vreselijk spannend vond, ging het geweldig. In het juryverslag was te lezen: sfeervol begin, solist speelt prachtig, mooie bugelklank. Het verplichte werk was het slotstuk en dit was door Schylge nog niet eerder zo goed gespeeld. In dit stuk kwamen een aantal karakters van sterrenbeelden voorbij, de stier, de schorpioen, de waterman en de leeuw. De jury gaf de trompetten een pluim en had nog een aantal leuke en leerzame opmerkingen. Met “Een majestueus einde dat geen leeuw zou misstaan”, besloot Schylge haar optreden met een heel goed gevoel.
De spanning was eraf en iedereen kon nu gaan genieten van de volgende orkesten en napraten in de kantine met uitstekende catering. Op het GSF worden alleen de eerste 3 prijswinnaars bekend gemaakt en de rest krijgt een juryrapport in een gesloten envelop. Schylge zat niet bij de eerste 3, maar ging toch niet met lege handen naar huis. Er werd namelijk voor de prijsuitreiking een trombone verloot en tot onze verrassing werd het lootje van Muziekvereniging Schylge uit de hoge hoed getrokken. Een mooi nieuw instrument komt natuurlijk altijd van pas.
Een geweldige ervaring rijker en zeer voldaan werd de terugreis aanvaard. Het enthousiasme was groot en het zal vast geen 25 jaar duren tot er een vervolg komt.

Tekst: Brenda Smit

Vorige Volgend

Delen